Overgevlogen naar Surabaya
Door: pauleningridvdv
Blijf op de hoogte en volg Paul en Ingrid
16 Juni 2011 | Indonesië, Surabaya
Donderdag 16 juni 2011
Vanochtend hebben we uitgeslapen. We zaten pas om 08.00 uur aan ons ontbijt. Meestal was dit 06.00 uur. We kregen ieder twee witte boterhammen, een gebakken ei en wat ananasjam, wat fruit en een kop thee. Later hebben we elk nog een boterham en een kop thee besteld. Bij het afrekenen van het hotel, kwamen deze meerkosten erbij.
Daarna hebben we uitgecheckt en onze bagage achter de receptie neergezet. Toen zijn we met de becak naar het centrum gegaan: eerst nog naar batik kijken (en kopen), toen naar het postkantoor (de foto’s voor de zusters, de boeren etc. op de post gedaan) en aansluitend naar het toeristeninformatiecentrum. Daar hebben we wat informatie over oost-Java opgevraagd.
Daarna weer met de becak (dezelfde man, Achmat, 57 jaar – waarvan 45 jaar getrouwd) terug naar het hotel. Om onze tijd door te komen (om 15.15 uur worden we door de taxi opgehaald) zijn we door een steegje naar de straat achter ons hotel gelopen. Daar heb ik eerst gebeld naar Surabaya voor een overnachtingsmogelijkheid. Het eerste hotel was vol, het tweede adres, een gasthuis, had nog wel plaats. Zij komen ons – als ik het goed geregeld heb – ook van het vliegveld ophalen.
Daarna zijn we in een restaurant gaat zitten. Lekker vers vruchtensap gedronken en onze eerste loempia’s gegeten. Na een half uur hebben we ook een warme maaltijd besteld; dat zal er namelijk straks wel bij inschieten. We zijn aan de praat geraakt met een jonge Indonesische vrouw (Nia) die met een belg getrouwd is, en die daar met haar dochtertje zat. Haar man geeft sportles aan scholieren van een school in Yogyakarta. Het was een leuk gesprek. Over enkele dagen vertrekt het gezin voor een vakantie naar Belgie. De week erna gaat ze naar vrienden in Utrecht om Amsterdam te bezoeken.
Paul heeft haar uitgenodigd om – als ze wil – bij ons op visite te komen.
Nu zijn we weer terug in het hotel om de mail te checken en te wachten...
En toen werd het 15.15 uur en werden we opgehaald. Om16.00 uur waren we op het vliegveld, dus tijdig om in te checken. Dat verliep allemaal voorspoedig. Ook de vlucht ging vlot. Bij het vertrek had ik mooi zicht op de omgeving van Yogyakarta en bij de aankomst in Surabaya zagen we veel lichten branden. Paul is de vlucht aangenaam doorgekomen door met zijn buurman een gesprek aan te gaan in het Engels. Tijdens de vlucht kregen we ook nog een bekertje water aangeboden en een broodje met chocola erop. Lekker.
Onze bagage kwam meteen in het begin, dus we hoopten snel weg te kunnen. Toen we door de douane waren, bleek er niemand voor ons klaar te staan. We hebben een half uur staan wachten, heel veel chauffeurs afgewezen en toen heb ik een telefooncel opgezocht om naar het gasthuis te bellen. Kreeg ik een vrouw aan de telefoon die zei dat ze volgeboekt waren!
Toen heb ik op verschillende plaatsen om hulp gevraagd, maar daar wordt je over het algemeen niet veel wijzer van. Uiteindelijk kwamen we verderop in de hal van het vliegveld, en daar ben ik goed geholpen door een jonge vrouw. Zij schreef voor mij de adressen en telefoonnummers van drie hotels op. Ik weer bellen, maar alles wat vol. Toen werden we aangesproken door een man en die nam ons mee het hotelboekingsbureau binnen (waar we eerder ook al geweest, maar weer doorverwezen waren). Hij wist een hotel zo’n 7 km verderop en daar was plaats. Voor een bedrag van 50.000 Rp bracht hij ons weg. En nu zitten we dus in een hotel niet ver van het vliegveld. We hebben net gegeten en zitten nu aan de cappuccino in het restaurant (want daar heb ik Wifi-bereik). We hebben net besloten zo mogelijk een dag langer te blijven, zodat we ons rustig kunnen bezinnen op de komende dagen.
We hebben ons zonet ingespoten met Deet, want hier zijn muggen actief. Dit hebben we eigenlijk nog niet nodig gehad.
Vanochtend hebben we uitgeslapen. We zaten pas om 08.00 uur aan ons ontbijt. Meestal was dit 06.00 uur. We kregen ieder twee witte boterhammen, een gebakken ei en wat ananasjam, wat fruit en een kop thee. Later hebben we elk nog een boterham en een kop thee besteld. Bij het afrekenen van het hotel, kwamen deze meerkosten erbij.
Daarna hebben we uitgecheckt en onze bagage achter de receptie neergezet. Toen zijn we met de becak naar het centrum gegaan: eerst nog naar batik kijken (en kopen), toen naar het postkantoor (de foto’s voor de zusters, de boeren etc. op de post gedaan) en aansluitend naar het toeristeninformatiecentrum. Daar hebben we wat informatie over oost-Java opgevraagd.
Daarna weer met de becak (dezelfde man, Achmat, 57 jaar – waarvan 45 jaar getrouwd) terug naar het hotel. Om onze tijd door te komen (om 15.15 uur worden we door de taxi opgehaald) zijn we door een steegje naar de straat achter ons hotel gelopen. Daar heb ik eerst gebeld naar Surabaya voor een overnachtingsmogelijkheid. Het eerste hotel was vol, het tweede adres, een gasthuis, had nog wel plaats. Zij komen ons – als ik het goed geregeld heb – ook van het vliegveld ophalen.
Daarna zijn we in een restaurant gaat zitten. Lekker vers vruchtensap gedronken en onze eerste loempia’s gegeten. Na een half uur hebben we ook een warme maaltijd besteld; dat zal er namelijk straks wel bij inschieten. We zijn aan de praat geraakt met een jonge Indonesische vrouw (Nia) die met een belg getrouwd is, en die daar met haar dochtertje zat. Haar man geeft sportles aan scholieren van een school in Yogyakarta. Het was een leuk gesprek. Over enkele dagen vertrekt het gezin voor een vakantie naar Belgie. De week erna gaat ze naar vrienden in Utrecht om Amsterdam te bezoeken.
Paul heeft haar uitgenodigd om – als ze wil – bij ons op visite te komen.
Nu zijn we weer terug in het hotel om de mail te checken en te wachten...
En toen werd het 15.15 uur en werden we opgehaald. Om16.00 uur waren we op het vliegveld, dus tijdig om in te checken. Dat verliep allemaal voorspoedig. Ook de vlucht ging vlot. Bij het vertrek had ik mooi zicht op de omgeving van Yogyakarta en bij de aankomst in Surabaya zagen we veel lichten branden. Paul is de vlucht aangenaam doorgekomen door met zijn buurman een gesprek aan te gaan in het Engels. Tijdens de vlucht kregen we ook nog een bekertje water aangeboden en een broodje met chocola erop. Lekker.
Onze bagage kwam meteen in het begin, dus we hoopten snel weg te kunnen. Toen we door de douane waren, bleek er niemand voor ons klaar te staan. We hebben een half uur staan wachten, heel veel chauffeurs afgewezen en toen heb ik een telefooncel opgezocht om naar het gasthuis te bellen. Kreeg ik een vrouw aan de telefoon die zei dat ze volgeboekt waren!
Toen heb ik op verschillende plaatsen om hulp gevraagd, maar daar wordt je over het algemeen niet veel wijzer van. Uiteindelijk kwamen we verderop in de hal van het vliegveld, en daar ben ik goed geholpen door een jonge vrouw. Zij schreef voor mij de adressen en telefoonnummers van drie hotels op. Ik weer bellen, maar alles wat vol. Toen werden we aangesproken door een man en die nam ons mee het hotelboekingsbureau binnen (waar we eerder ook al geweest, maar weer doorverwezen waren). Hij wist een hotel zo’n 7 km verderop en daar was plaats. Voor een bedrag van 50.000 Rp bracht hij ons weg. En nu zitten we dus in een hotel niet ver van het vliegveld. We hebben net gegeten en zitten nu aan de cappuccino in het restaurant (want daar heb ik Wifi-bereik). We hebben net besloten zo mogelijk een dag langer te blijven, zodat we ons rustig kunnen bezinnen op de komende dagen.
We hebben ons zonet ingespoten met Deet, want hier zijn muggen actief. Dit hebben we eigenlijk nog niet nodig gehad.
-
16 Juni 2011 - 13:58
José:
Hoi Ingrid en paul,
Wat leuk om al die verhalen te lezen en wat maken jullie veel mee en alles wordt weer opgelost doordat jullie zelf ook gemakkelijk contact leggen met de mensen. Hopelijk worden jullie niet lekgeprikt door de muggen!!! en ik kijk alweer uit naar het volgende verhaal.
groetjes José -
16 Juni 2011 - 14:33
Joke:
Nog 'n HELE goede reis samen en 'n tip (voor iedereen): als je bij 'n hotel aankomt, eerst de kamer bekijken en daarna pas beslissen of je blijft! -
16 Juni 2011 - 19:41
Door En Doortje:
Hoi, ik ben ook onderweg. Zit nu in Utrecht. We hebben een goede reis gehad; zelfs goed de trap opgerend. Ik heb een aparte slaapkamer met een eigen "plasemmer". Dit werkt goed.
Ik ben blij dat jullie genieten. Wel een heel gedoemet het hotel. Hoop datjullie nog veel leuke indrukken opdoen. Paul , heb je nog recepten opgedaan?
Ruik je veel zoetegeuren? of sandelhout, kruiden?
Goed dat je een batikstof meeneemt Ingrid. Dit is toch fantastisch.
Groetjes van mama en mij
Groetjes -
17 Juni 2011 - 05:42
Kim:
Heej wereldreizigers,
Jullie moeten wel echt goed opletten dat jullie je telefoon op toetsenblokkering hebben staan. Jullie hebben mij al best vaak per ongelijk gebeld. Niet zo'n ramp, maar als ik slaapdienst heb moet ik mijn telefoon aan laten staan. De afgelopen 3 slaapdiensten hebben jullie me per ongelijk wakker gebeld. Niet echt bevorderlijk voor mijn nachtrust en humeur ;). Fijne reis verder, x vanuit Den-Bosch -
17 Juni 2011 - 10:54
Margie:
Hey Ingrid en Paul,
Fijn zo'n binnenlandse vlucht hè, dat reist wat sneller en is ook betaalbaar daar, én heb je ook weer meegemaakt. Ook prettig dat er altijd wel mensen zijn die je willen helpen maar dat schept ook verwachtingen, maar goed dat zijn jullie ondettussen wel gewend geraakt. Surabaya, Surabaya... met je zee en je hemel zo blauw...!Klopt het wat Anneke zingt? Wij zijn daar nl niet geweest, dus we zijn erg benieuwd wat jullie daar van vinden. Nog een dikke week volop genieten. Als het lukt ook nog even naar Malang (Annie's Guesthouse), is ook erg leuk (hè Kim!).
Let op de muggen want je weet wat Pascalle is overkomen!
Liefs, Margie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
