Bezoek Ujung Kulon

Vrijdag 10 mei 2013
We zijn nu ongeveer twee dagen verder en hebben al het nodige achter de rug.
Donderdagochtend kwam Boeng. Hij had al inkopen gedaan, maar er was een probleem. De zoon van de kapitein van het schip had gisteren een ongeluk gehad, dus zou vandaag niet uitvoeren. Nu kon hij wel een andere boot huren, maar dat was dan een boot zonder wc (geen optie) of we konden met een motorboot met twee motoren, maar dat ging wel Rp 1.000.000 (ongeveer tachtig euro) meer kosten. Dat vonden we ook geen optie. Na over-en-weer geharrewaar kwamen we uit op een prijs er tussen in en zo zijn we even later toch vertrokken.
Na een boottocht van 2,5 uur kwamen we aan bij Peucang (een eiland van nationaal park Ujung Kulon. We kregen een barak toegewezen, omdat het hotel al volgeboekt was. In de barak hadden we twee bedjes, dicht bij de grond, waarvan je het aantal latten van de bodem door het matras heen kun voelen. ’s Avonds zou er licht zijn en er werd voor ons ook een ventilator gebracht.
We kregen een lunch aangeboden (nasi met een stuk kip erbij) en ’s middags gingen we onder begeleiding van een ranger een wandeling maken door het tropisch regenwoud. En regenen dat het kon! Toen we uiteindelijk bij het strand aan kwamen is Paul met de ranger meegegaan om de rotsen op te klauteren. Omdat ik nog steeds wat last heb van mijn knie ben ik niet meegegaan. In plaats daarvan ben ik het strand opgelopen om schelpen te zoeken. En ik heb toch een prachtige exemplaren gevonden. Ik moet nog wel kijken hoe ik deze uiteindelijk heel mee naar Nederland krijg, maar het is de moeite van het proberen waard.
’s Avonds kregen we een uitgebreide warme maaltijd aangeboden, met rijst, een grote vis (smaakte wat als makreel), grote garnalen, tempeh, tofu en een groentenschotel. En als toetje een groot stuk watermeloen. We hebben er heerlijk van gegeten!
Vandaag hebben we op een paar meter afstand een grote varaan gezien , groter dan een meter, er lopen varkens rond, herten en er zitten volop apen, waar je steeds voor gewaarschuwd wordt.
’s Nachts heb ik toch redelijk geslapen, wat ik eigenlijk niet verwacht had.
Vanochtend zijn we met onze boot naar een ander strandje gegaan, vanwaaruit we een stukje gewandeld hebben (en natte voeten hebben gehaald). Toen we weer op het strand terug waren zijn we weer in de boot geklommen en naar een ander strand gevaren (Tanjung Layar). Vandaaruit zijn we door het oerwoud gaan lopen. We kwamen uiteindelijk uit bij een klein strandje vanwaar je uit kon kijken op een vuurtoren die al lang geleden door Nederlanders gebouwd is en na de tsunami in 1883 omgegaan is. Op het strand nog wat mooie schelpen gevonden, Boeng heeft een vuurtje gemaakt en wat afval opgestookt, en daarna zijn we teruggelopen. Op de terugweg zijn we bij de woning van de kustwacht gestopt en Paul is naar een hoger punt gelopen en daarvandaan nog wat foto’s te maken. Hij mocht in een grote uitkijktoren klimmen, maar daar heeft Paul zich nog maar niet meer aan gewaagd.
Toen we terugkwamen bij de boot zijn we weer terug naar ons logeeradres gegaan. We zouden eerst nog gaan lunchen en daarna verder gaan. Omdat we geen stoelen hadden om op te zitten zijn we op een bankje bij het strand gaan zitten. Op een gegeven moment kwam iemand van de bemanning met eten voor ons aangelopen. Paul zei “het lijkt wel friet”, en warempel: het was friet! En we kregen er gefriteerde garnalen bij. En ook dit keer watermeloen na.
Daarna zijn we onze spullen gaan pakken en met de boot een eindje verderop gaan varen. We zijn met zijn drieën gaan snorkelen om het koraal en de vissen te bekijken. Snorkelen was voor mij geen succes. Achteraf bleek een stuk van het mondstuk weg te zijn en Paul ontdekte dat de pijp van de snorkel ook niet goed zat. Dus na de Javazee wat leger gedronken te hebben, ben ik alleen met de duikbril op wat onder water gaan kijken. Toen weer de boot in en verder met de reis, dit keer naar Handeuleum. Daar zijn we inmiddels gearriveerd en ditmaal hebben we een kamer in een volgens Paul nieuw huis, waar ik – na me opgefrist te hebben – in een open ruimte op de eerste etage fijn mijn reisverslag wat bij kan werken.
Zaterdag 11 mei 2013
Vanochtend werden we rond 06.00 uur wakker. Omdat we niet wisten hoelaat we zouden gaan ontbijten, zijn we naar de boot gelopen. Bijna meteen was ons eten klaar: witte toast, jam en een omelet, en daarbij koffie en thee. Daarna tanden gepoetst en nog naar de wc geweest en rond 07.45 uur vertrokken we met de boot. Een paar honderd meter verderop lag een houten kano op ons te wachten. Deze werd achter de boot aangebonden en meegetrokken naar de rivier Citenger.
Daar stapten we over om de rivier in te kanoën. Wat een prachtige natuur! Met heel veel grote varens en planten. We hebben drie slangen gezien, die opgerold lagen in een boom. Een slang was rood en naar wat ik begrepen heb is deze giftig.
Al die varens waar je onder door gaat, Ik moest steeds denken aan de varens die mensen in huis in potten hebben staan. Het is zo net of je verkleind bent!
Net voor het einde van de tocht zijn we nog even aan land geweest om te kijken of we runderen zagen, maar helaas. Daarna weer met de kano naar de boot, overstappen in de boot en terug naar ons ‘hotel’. In dit hotel hebben we een behoorlijk ruime kamer; de bedden zijn voorzien van een hard matras en een hard kussen. In denk van kokosnotenhaar. De badkamer bestaat uit een klein kraantje waar het water heel langzaam uitloopt, een hurk-wc en een grote bak met water om ons mee te wassen/douchen. Hoewel alle deuren in haas voorzien zijn van sloten, zijn er geen sleutels beschikbaar. In de kamer zijn twee lampen, waardoor je net wat kunt zien, op de gang schijnt de hele nacht een spaarlamp die veel icht af geeft, maar helaas hebben we voor het raam geen gordijn.
Wij hebben geen duur arrangement voor deze dagen afgesloten, dus voor ons zijn er geen klamboes beschikbaar. Maar voor de rest worden we wel goed verzorgd. Beneden in de hal van het huis staan op een tafel twee grote thermoskannen met gekookt water. Zo kunnen we dus zelf nog wat koffie en thee pakken (ik ben blij dat ik van beide wat meegenomen heb).
Vanmiddag om 14.00 uur worden we met onze bagage bij de boot verwacht. Daar gaan we eten en daarna vertrekken we naar een plek om nog wat te snorkelen. Ik denk dat ik deze ronde maar voorbij laat gaan. Na het snorkelen vertrekken we naar ‘ons’ hotel in Rakata, waar we tot maandagochtend blijven.
En dan zullen we morgen eens bedenken wat we de komende week gaan doen.
De tijd lijkt hier heel langzaam te gaan, maar dat komt natuurlijk omdat je alle tijd hebt voor jezelf en voor de dingen die je wilt zien.
Inmiddels is het bijna 19.30 uur. We zijn vanmiddag gaan snorkelen bij een klein onbewoond eilandje en het was geweldig! We hebben zoveel mooie vissen, kobaltblauwe zeesturen, koreel etc. gezien. Ik heb me voorgenomen om, als we nog eens zo’n reis gaan maken, vantevoren een cursus snorkelen te gaan volgen. Nu heb ik alleen met een duikbril op gezwommen, dus moest ik om de vier à vijf slagen even weer adem halen.
Toen we weer in de haven van Carita (het bleek niet Labuan te zijn) aan kwamen, was het al eb aan het worden en ze hebben ons met de nodige mankracht en met de golven mee over het zand heen geduwd. Het laatste stukje konden we weer gewoon varen. Het is een geweldig mooie ervaring geweest en morgen gaan we uitrusten!