Tangerang
Door: Ingrid
Blijf op de hoogte en volg Paul en Ingrid
08 Mei 2013 | Indonesië, Tangerang
Dinsdag 7 mei zijn we de hele dag aan het reizen geweest. ’s Morgens rond 10.45 uur werden we door een chauffeur van het hotel naar het treinstation in Semarang gebracht. Tegen 12.00 uur zou daar de trein naar Jakarta komen. In het begin zaten we bijna alleen op het station, dat er trouwens heel schoon uit zag. Je ziet ook wel de hele tijd mannen met bezempjes en blik lopen om de boel schoon te vegen. Even later kwam een man bij ons zitten. Daar hebben we een tijdje mee zitten praten. Paul beoefent het door hem geleerde Bahasa Indonesia trouwens heel goed deze week!
De trein kwam nagenoeg op tijd binnen en toen bleek dat Paul en ik niet naast elkaar zitten. Jammer, want we hadden ruime zitplaatsen zodat je lekker ontspannen kunt zitten, maar dit leek een lange reis te worden (zes uur). De man die naast mij aan de raamkant zat deed het gordijn dicht, dus daar was ook al niet veel te zien. Gelukkig konden we het tweede deel van de reis wel bij elkaar zitten.
Toen we in Jakarta kwamen was het al donker (om 18.00 uur). We zijn toen met de bus naar het vliegveld gegaan om vandaaruit met een taxi naar Tangerang te reizen. Gelukkig kost een taxi hier niet zoveel. We hebben ongeveer een uur in de taxi gezeten en dat kostte ons ongeveer € 5.
We hebben een mooie kamer op de zesde etage in de hoek, dus ramen aan beide kanten.
Daarna zijn Paul en ik tegenover het hotel naar een winkelcentrum gelopen om daar een klein hapje te eten en wat te drinken.
's Nachts hebben we heerlijk geslapen en dinsdagochtend zijn we rond half acht opgestaan. Daarna hebben we gebruik gemaakt van een heel uitgebreid ontbijtbuffet! Dat was super-lekker.
Na het ontbijt hebben we de weg gevraagd naar het huis van oom Ed en tante Hoen. Na een wandeling van een half uur (temperatuur ongeveer 38 graden, pffff) kwamen we bij hun huis aan. Helaas waren ze niet thuis. De buurvrouw vertelde dat ze waarschijnlijk te voet naar de pasar waren en we mochten bij haar binnen onder de ventilator komen zitten. We krijgen een glas ijsthee (gelukkig ongezoet) en daarna nog een bekertje water, en toen we besloten om te gaan kwamen oom Ed en tante Hoen gelukkig om de hoek aangelopen.
We hebben gezellig met hun zitten praten en hebben daarna een uitgebreide lunch gebruikt, deels zelf gemaakt en deels gekocht, of we niet een paar uur daarvoor nog uitgebreid hadden zitten eten...
Oom en tante zijn met ons via een binnendoor weg naar het hotel meegelopen, waarna we afscheid hebben genomen.
Op onze weg naar boven zag ik op het liftbordje staan op welke etage het zwembad was: de 3e.
Daar gingen Paul en ik vervolges naar toe. We waren de twee enigen in het zwembad. Gelukkig maar, want zo groot was het bad niet. Wel is het een heel vreemde ervaring dat je vanuit het zwembad vanaf de 3e naar beneden kon kijken.
Toen we het zwembad uit kwamen wilde ik me afspoelen onder de douche en toen ik daarnaar toe liep, gleed ik uit in een ongelukkige houding. Mijn linkerbeen vooruit en mijn rechter in een hoek van 90 graden en met mijn knie naar binnen. Al met al zit ik nu al ongeveer een uur met mijn been omhoog en een ijszak op mijn voet en knie. Zometeen stop ik daarmee en dan gaan we rustig naar het winkelcentrum lopen. Volgens mij is het goed om in beweging te blijven.
Inmiddels is het woensdag 8 mei geworden. Van mijn voet heb ik bijna geen last meer, alleen nog wat van de achterkant van mijn knie. Maar gelukkig gaat het goed genoeg om vandaag verder te reizen.
De trein kwam nagenoeg op tijd binnen en toen bleek dat Paul en ik niet naast elkaar zitten. Jammer, want we hadden ruime zitplaatsen zodat je lekker ontspannen kunt zitten, maar dit leek een lange reis te worden (zes uur). De man die naast mij aan de raamkant zat deed het gordijn dicht, dus daar was ook al niet veel te zien. Gelukkig konden we het tweede deel van de reis wel bij elkaar zitten.
Toen we in Jakarta kwamen was het al donker (om 18.00 uur). We zijn toen met de bus naar het vliegveld gegaan om vandaaruit met een taxi naar Tangerang te reizen. Gelukkig kost een taxi hier niet zoveel. We hebben ongeveer een uur in de taxi gezeten en dat kostte ons ongeveer € 5.
We hebben een mooie kamer op de zesde etage in de hoek, dus ramen aan beide kanten.
Daarna zijn Paul en ik tegenover het hotel naar een winkelcentrum gelopen om daar een klein hapje te eten en wat te drinken.
's Nachts hebben we heerlijk geslapen en dinsdagochtend zijn we rond half acht opgestaan. Daarna hebben we gebruik gemaakt van een heel uitgebreid ontbijtbuffet! Dat was super-lekker.
Na het ontbijt hebben we de weg gevraagd naar het huis van oom Ed en tante Hoen. Na een wandeling van een half uur (temperatuur ongeveer 38 graden, pffff) kwamen we bij hun huis aan. Helaas waren ze niet thuis. De buurvrouw vertelde dat ze waarschijnlijk te voet naar de pasar waren en we mochten bij haar binnen onder de ventilator komen zitten. We krijgen een glas ijsthee (gelukkig ongezoet) en daarna nog een bekertje water, en toen we besloten om te gaan kwamen oom Ed en tante Hoen gelukkig om de hoek aangelopen.
We hebben gezellig met hun zitten praten en hebben daarna een uitgebreide lunch gebruikt, deels zelf gemaakt en deels gekocht, of we niet een paar uur daarvoor nog uitgebreid hadden zitten eten...
Oom en tante zijn met ons via een binnendoor weg naar het hotel meegelopen, waarna we afscheid hebben genomen.
Op onze weg naar boven zag ik op het liftbordje staan op welke etage het zwembad was: de 3e.
Daar gingen Paul en ik vervolges naar toe. We waren de twee enigen in het zwembad. Gelukkig maar, want zo groot was het bad niet. Wel is het een heel vreemde ervaring dat je vanuit het zwembad vanaf de 3e naar beneden kon kijken.
Toen we het zwembad uit kwamen wilde ik me afspoelen onder de douche en toen ik daarnaar toe liep, gleed ik uit in een ongelukkige houding. Mijn linkerbeen vooruit en mijn rechter in een hoek van 90 graden en met mijn knie naar binnen. Al met al zit ik nu al ongeveer een uur met mijn been omhoog en een ijszak op mijn voet en knie. Zometeen stop ik daarmee en dan gaan we rustig naar het winkelcentrum lopen. Volgens mij is het goed om in beweging te blijven.
Inmiddels is het woensdag 8 mei geworden. Van mijn voet heb ik bijna geen last meer, alleen nog wat van de achterkant van mijn knie. Maar gelukkig gaat het goed genoeg om vandaag verder te reizen.
-
08 Mei 2013 - 08:08
Marij:
Hey vakantie Gangers,
Gelukkig maar Ingrid dat je niet erger geblesseerd bent geraakt!
Het klinkt allemaal weer heerlijk ontspannen wat jullie ondernemen.
Wat leuk dat Paul de taal steeds beter beheerst dat geeft toch wel extra contact met de lokale bevolking en info.
Veel plezier nog.
-
08 Mei 2013 - 08:46
Kim:
Aha, dus dat bedoelde je met gevallen zijn. Idd gelukkig dat je niet ernstiger geblesseerd bent en de reis gewoon verder kan gaan. Fijne dag, x Kim -
08 Mei 2013 - 08:47
Anouk:
Goedemorgen pap en mama..
Wat schrikken mam dat je zo ongelukkig bent gevallen.
Maar knap dat je weer door gaat. Hoop dat de pijn idd af neemt!
Leuk te horen dat papa zich verstaanbaar kan maken.. Zijn al die uren niet voor niks geweest.
Hier gaat alles goed :-)
Hvj dikke xxxx -
08 Mei 2013 - 10:01
Doortje:
Hoi Ingrid en Paul,
Nou, zo te horen heb je geluk gehad , Ing. Nog net niet de spagaat, maar je kunt aardig verkeerd terecht komen.
Paul, ik zal de namen van de gerechten eens opzoeken. Wel fijn dat je de taal kunt oefenen. Merk je dat de mensen dat ook leuk vinden of gaan ze ervan uit dat je het gewoon kunt.
Op naar het volgende avontuur..........
Lieve groet,
Doortje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
