Begrafenis - bezoek aan babyboom en graf-grot
Door: Ingrid
Blijf op de hoogte en volg Paul en Ingrid
30 Juni 2014 | Indonesië, Rantepao
Het is wel heel bijzonder dat gedurende de tocht de kist regelmatig opgehesen werd en gedraaid, onder veel gejuich van de mannen. Twee mannen met grote bamboestokken liepen achter de kist om tijdig de elektriciteitskabels op te tillen om de kist eronder door te laten gaan, en om deze daarna weer terug te leggen.
Wij werden uitgenodigd om in 'het huis' van een van de dochters te zitten. Daar kregen we koffie en daarna thee aangeboden, en cakejes en een soort kleine koekjes. We hebben ons voorgesteld aan de dochter en haar ons cadeau gegeven, dat de gids gekocht had. Volgens mij was het een slof sigaretten. Zelf zou ik wat anders gekozen hebben, maar zij waren er heel blij mee. De dochter vroeg ook of we snoep voor de kinderen of sigaretten hadden meegenomen.
Na daar een tijd gezeten te hebben, terwijl de ceremoniemeester het levensverhaal van de familie vertelde, kwamen vijftig à zestig mannen in een kring staan voor een soort van dans; ook dit weer onder het uitbrengen van vreugdekreten.
Daarna gingen we naar een berg waar graven uitgehakt waren en waar poppen (tau tau) stonden, naar de beeltenissen van de overledenen en ook gekleed in hun kleren. Deze kleren worden jaarlijks tijdens een ceremonie verwisseld. Binnen in de berg waren er ruimtes achter de graven, maar deze hebben wij niet gezien. In die ruimten lagen de skeletten van de overledenen. Een grafdelver was op grote hoogte op een bamboesteiger een nieuw graf aan het delven. Als een familie rijk is wordt er meteen een hele rij uit de berg gehakt, zodat nieuwe overledenen bijgezet kunnen worden.
Van daaruit reden we naar een grot waar tot honderd jaar geleden kisten begraven werden. Een aantal kisten konden we nog zien, net als skeletten en enkele rijen met tau tau-poppen.
Tegenwoordig worden de mensen niet meer zo begrafenis. Nu hebben ze modernere graven.
Weer in de auto en toen zijn we naar de babyboom gereden. In deze boom werden vroeger baby's die overleden binnen zo'n vier ã vijf maanden na de geboorte, begraven. De baby's mochten nog geen tandjes hebben gekregen. In de boom werd dan een gat gehakt en daar werd de baby ingelegd. Daarna werd en voor het gat een poortje bevestigd. De gedachte was dat de baby in de boom nog verder kon groeien.
Na een lunch in een restaurant met panaroma uitzicht, zijn we naar de zijdeweverij in Rantepao gereden. Daar konden we zien hoe de zijde gesponnen werd, hoe daarna een weefgetouw gemaakt werd en daarna hoe het patroon geweven werd. In het winkeltje dat erbij hoorde kon je van alles kopen. Paul en ik hebben voor onszelf een t-shirt gekocht, als herinnering aan de Toraja.
Na aankomst bij het hotel hebben we afscheid genomen van de gids en chauffeur. Daarna heb ik met de receptionist een afspraak kunnen maken, dat er een fles Torajawijn voor me gekocht wordt. Deze staat namelijk wel op de kaart, maar is niet te koop. Dit is een zoete witte wijn, van de vrucht van de palmboom. Vanavond kan ik hopelijk proeven.
-
09 Juli 2014 - 11:06
Truus:
Heel indrukwekkend en mooi om mee te maken, lijkt mij
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley