Bezoek aan drijvende huisjes en zijde(fabriek)
Door: Ingrid
Blijf op de hoogte en volg Paul en Ingrid
03 Juli 2014 | Indonesië, Sengkang
Donderdag 3 juli 2014
Vanochtend zijn we met een gids gaan varen. Ongeveer 300 meter van ons hotel is de rivier. Daar lag een bootje klaar (prauw) met motor. Met het bootje gingen we naar het meer, waar allemaal drijvende huisjes te vinden zijn. Het was zeker 15 minuten varen. En al die tijd bleken we over rijstvelden te varen. Het hele gebied staat vanwege het regenseizoen onder water, dus nu verdienen de mensen hun geld met de visvangst. De huizen in de omgeving van de rivier staan allemaal op palen. Onder de huizen hebben ze hun boot liggen, waarmee de kinderen naar school gebracht kunnen worden. Omdat er verschillende rivieren op dit meer uitkomen en er maar één rivier een verbinding heeft met de zee, hebben ze soms te maken met een hoogteverschil van ongeveer 2,30 meter.
Ze hebben een goed doordacht, natuurlijk systeem voor het onderhouden van hun visvangst. Het was heel goed doordacht, maar ik kan het niet meer beschrijven!
Onderweg kwamen we soms een prauw tegen die aan bamboestokken in een ronding visnetten had.
Op het meer hebben we bij een drijvende woning aangelegd. Daar woont een weduwe met twee kinderen. Haar kinderen waren op de kampong. Zij ging speciaal voor ons verse bananen en ook gedroogde bananen bakken. Dat was lekker. Vooral de gedroogde bananen. Na het bakken kregen deze een honingzoete smaak.
In de 'ontvangstruimte' van de boot hebben we nog een tijdje zitten praten.
Daarna gingen we weer terug naar het hotel.
Onze gids heeft ons uitgelegd hoe we bij de zijdeweverij in deze plaats konden komen, hoe laat we morgen welke bus moeten nemen etc.
Toen even gezwommen om wat af te koelen!
Daarna zijn we met een becak naar de zijdeweverij gegaan, omdat deze weverij op ongeveer vijf kilometer afstand zit. En het is hier zo warm! Toen we op de kampong kwamen zagen we meteen onder een huis een aantal vrouwen, die aan het werk waren aan weefgetouwen. Daar hebben we even gekeken.
Toen zijn we verder gelopen en we kregen meteen zo'n vijf kinderen achter ons aan. Aan de moeder van een van hen vroeg Paul hoe we moesten lopen. De kinderen liepen met ons mee, maar begonnen onderweg steeds om geld te vragen. Een probeerde al de tas open te maken die ik bij me had. Op een gegeven moment werden ze behoorlijk opdringerig en dan is de lol er zo vanaf.
Na een minuut of tien lopen waren we op de plaats van bestemming. Er was een winkel met prachtige stoffen: zijden, katoenen en viscose. Uiteindelijk heb ik een zijden lap uitgekozen.
Terug met de becak hebben we ons in het winkelcentrum af laten zetten. Daar hebben we een tijdje rondgelopen en veel bekijks gehad, en toen zijn we weer terug naar het hotel gelopen.
Vanochtend zijn we met een gids gaan varen. Ongeveer 300 meter van ons hotel is de rivier. Daar lag een bootje klaar (prauw) met motor. Met het bootje gingen we naar het meer, waar allemaal drijvende huisjes te vinden zijn. Het was zeker 15 minuten varen. En al die tijd bleken we over rijstvelden te varen. Het hele gebied staat vanwege het regenseizoen onder water, dus nu verdienen de mensen hun geld met de visvangst. De huizen in de omgeving van de rivier staan allemaal op palen. Onder de huizen hebben ze hun boot liggen, waarmee de kinderen naar school gebracht kunnen worden. Omdat er verschillende rivieren op dit meer uitkomen en er maar één rivier een verbinding heeft met de zee, hebben ze soms te maken met een hoogteverschil van ongeveer 2,30 meter.
Ze hebben een goed doordacht, natuurlijk systeem voor het onderhouden van hun visvangst. Het was heel goed doordacht, maar ik kan het niet meer beschrijven!
Onderweg kwamen we soms een prauw tegen die aan bamboestokken in een ronding visnetten had.
Op het meer hebben we bij een drijvende woning aangelegd. Daar woont een weduwe met twee kinderen. Haar kinderen waren op de kampong. Zij ging speciaal voor ons verse bananen en ook gedroogde bananen bakken. Dat was lekker. Vooral de gedroogde bananen. Na het bakken kregen deze een honingzoete smaak.
In de 'ontvangstruimte' van de boot hebben we nog een tijdje zitten praten.
Daarna gingen we weer terug naar het hotel.
Onze gids heeft ons uitgelegd hoe we bij de zijdeweverij in deze plaats konden komen, hoe laat we morgen welke bus moeten nemen etc.
Toen even gezwommen om wat af te koelen!
Daarna zijn we met een becak naar de zijdeweverij gegaan, omdat deze weverij op ongeveer vijf kilometer afstand zit. En het is hier zo warm! Toen we op de kampong kwamen zagen we meteen onder een huis een aantal vrouwen, die aan het werk waren aan weefgetouwen. Daar hebben we even gekeken.
Toen zijn we verder gelopen en we kregen meteen zo'n vijf kinderen achter ons aan. Aan de moeder van een van hen vroeg Paul hoe we moesten lopen. De kinderen liepen met ons mee, maar begonnen onderweg steeds om geld te vragen. Een probeerde al de tas open te maken die ik bij me had. Op een gegeven moment werden ze behoorlijk opdringerig en dan is de lol er zo vanaf.
Na een minuut of tien lopen waren we op de plaats van bestemming. Er was een winkel met prachtige stoffen: zijden, katoenen en viscose. Uiteindelijk heb ik een zijden lap uitgekozen.
Terug met de becak hebben we ons in het winkelcentrum af laten zetten. Daar hebben we een tijdje rondgelopen en veel bekijks gehad, en toen zijn we weer terug naar het hotel gelopen.
-
03 Juli 2014 - 19:27
Saskia:
Hallo Paul en Ingrid,
Wat een avonturen beleven jullie toch!
Leuk om te lezen ..
Groet vanuit Nistelrode
Peter en Saskia
-
03 Juli 2014 - 21:47
Doortje :
Hoi Paul en Ingrid,
Leuk dat jullie zo'n gedetailleerd verslag maken. Je ziet het zo voor je. Ik vind wel dat jullie veel van het meemaken: begrafenis, bruiloft, weeskinderen, uitgenodigd worden om te eten , ik hoor Ingrid al lachen op de auto met de Australische vrouwen..........
Wij( Fabiola, mama en ik ) hadden het vanochtend over het begrafenisritueel met de buffels? Maar vooral dat iemand al jaren "verpakt"dood is en dan alsnog een begrafenis krijgt. Ik had er nog nooit van gehoord.
Ook bijzonder dat jullie uitgenodigd werden op de bruiloft.
Jullie krijgen zo wel een aardig inkijkje in het leven van de mensen. Toch mooi om zo zelf je reis te maken.
En die autorit met moslim/christen chauffeur. Ook apart. Is alleen deze streek zo? Accepteren ze elkaar, denk je?
Nou, ik wacht weer op de volgende belevenissen.
Fijne tijd
Trouwens, Ingrid, is je snorkeldiploma al van pas gekomen ? Ik heb hier nog niets over gelezen.
Groetjes,
Doortje
-
04 Juli 2014 - 16:55
Familie Jacobs:
Hoi pap en mam,
Wat maken jullie toch weer een hoop mee. Ik moet jullie een boodschap van Esmay doorgeven:
De regenboog met regen en mega koekjes met mega mini mouse groot sterke Hallo Kitty met een flamingo en kinderen voor kinderen (ik citeer haar maar even, het zijn haar eigen woorden). En jullie krijgen ook de groetjes van de meiden. Wij hadden vandaag heerlijk weer en zijn naar het Dierenbos (voorheen Vinkeloord) geweest met zijn vieren. De buren en. Nog wat klasgenootjes van Esmay waren er ook. Vanavond hebben we bruiloft van Vincent en Sanne en past Peet hier op. Fijne vakantie nog XXX van ons -
04 Juli 2014 - 21:47
Anouk:
ibu malam yang baik dan ayah
Drukke planning zo, jullie maken genoeg mee.
Hier alles goed!
De boy's zijn een weekend Festivallen en ik pas samen met
Oma op het huis :-D
We houden jullie in de gaten via deze sait ;-)
Liefs xxkusss ook voor papa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
