Reizen van Makassar naar Rantepao

Vrijdagochtend 27 juni zijn we om 06.00 uur opgestaan, omdat we om 07.00 uur met een taxi naar het busstation wilden vertrekken. We waren wat eerder klaar en konden toen meteen gaan. Bij het busstation aangekomen, bleek er 's ochtends maar één bus te vertrekken (in plaats van elk uur één) en deze zou om 09.30 uur vertrekken. Om 07.30 uur ging het loket open en toen bleken er geen plaatsen meer beschikbaar te zijn. Inmiddels hadden we kennisgemaakt met een man die ons naar Rantepao wilde brengen. Dit ging ons wel meer kosten dan twee bustickets, maar nu zaten we wel rianter en de man (Samuel) vertelde ons onderweg van alles. Hij kwam zelf uit Rantepao.

Al rijdende van Makassar naar Rantepao zagen we regelmatig de zee. We hebben ook in een klein restaurant aan zee een lunch genuttigd. Dat was genieten.
Later hebben we nog een koffiepauze ingelast, wat voorbij Enrekang. Daar keken we uit de de bergen!
Na een lange reis (ongeveer 325 km) kwamen we bij ons hotel in Rantepao aan. Het was inmiddels 16.30 uur. We kregen een welkomstdrankje (sap van de Tamarinde), hebben ons ingecheckt en toen werden we naar de bungalow gebracht die de komende drie dagen voor ons is.
Het is een ruime kamer met een halletje voor de badkamer. En deze badkamer beschikt ook nog over een bad: verwennerij!
Nadat we onze spullen achtergelaten hadden zijn we naar de overkant van de weg gegaan, naar mama Roma. Zij is naaister (heeft ook een wasserij, winkeltje en restaurant) en zij wilde wel mijn reistas repareren op haar elektrische Butterfly. Deze ziet er net zo uit als de Singer vroeger bij ons.
Nu zitten we lekker op de veranda thee en koffie te drinken. Het terrein hebben we al verkend. Er is een zwembad bij, waar we denk ik wel gebruik van zullen maken. Vanavond hier bij het hotel een hapje eten en dan morgen eropuit!
Toen we trouwens terug kwamen lopen van mama Roma zag ik opeens een welkomstbord staan, met daarop de namen van de bezoekers/reisgezelschappen. Leuk dat we op deze manier ook welkom werden geheten.
Het klimaat is hier heel aangenaam; ik denk ongeveer 20 à 25 graden. Een verademing!
's Avonds hebben we in het restaurant van het hotel gegeten. Het was lekker. Er was ook een groep ouderen uit New York en met een van deze vrouwen hebben we nog leuk even gepraat. Daarna zijn we in de lounge gaan zitten in de hoop dat ik internet aan kon, maar dat lukte zo moeizaam dat ik er maar meer gestopt ben.
Daarna hebben we via de receptionist een gids laten komen om te kijken of we een gedeelte van ons programma met hem konden doen. Dat kon. Alleen vroeg hij zoveel, dat Paul het onderhandelingstraject gestart is. Uiteindelijk zijn we tot een afspraak gekomen voor zaterdag en maandag.
Toen naar bed. De krekels – die rond 18.00 uur een hels kabaal maken met hun grote families – waren gelukkig ook gaan slapen!