Uitstapje naar Ijen krater
Door: pauleningridvdv
Blijf op de hoogte en volg Paul en Ingrid
20 Juni 2011 | Indonesië, Kalibaru
Maandag 20 juni 2011
Vanochtend om 02.50 uur werden we wakker gebeld door de receptie. We zijn ons gaan douchen en aankleden, en naar de receptie vertrokken. Daar hadden we om 03.30 uur afgesproken. De chauffeur was er ook, dus toen Paul zijn kopje koffie op had konden we gaan. Blijken we zonder gids te gaan! Daar was ik flink pissig over, maar Paul dacht het al zo begrepen te hebben.
Het eerste deel van de reis (ongeveer twee uur) ging over bekende wegen. Toen sloegen we opeens linksaf de weg naar de berg Ijen in. Het eerste stuk ging heel voorspoedig, maar de laatste 27 km was er nog maar weinig weg te bekennen. Door al dat schudden achterin de auto moest ik op een gegeven moment naar de wc en ik dacht ‘hier komt toch niemand’. Prompt werden we door twee scooterrijders ingehaald en even later door nog twee. Eindelijk kwamen we boven aan, het was toen 06.00 uur.
We hebben eerst ons ontbijt gedaan en toen zijn we aan de klim van 3 km begonnen. En het was me een klim. Om de haverklap moest ik uitrusten. Ik werd er gewoon beroerd van, zo zwaar was het, en mijn benen voelden als lood aan. Het was dat we er voor deze tocht al zo vroeg had uitgemoeten, het laatste stuk van de reis zo zwaar was, en het gebied zo mooit moest zijn... Daarom heb ik het volgehouden. Ondertussen passeerden we steeds mannen die met twee (meestal) lege manden naar boven gingen en met twee volle terugkwamen. Zij halen sulpher (= sulfaat?) uit de mijn naast het kratermeer, dat op 2148 meter boven zeeniveau ligt, en brengen dit naar beneden. Dit doen ze ongeveer zes uur per dag. Hun vracht bedraagt zo’n 60 tot 80 kilo.
Toen we bij het meer aankwamen zagen we dit eerst niet eens door alle rook. Even later waaide de rook opzij en zagen we een prachtig turkooizen meer liggen. Van een paar Belgische mensen (die we ook in het kraton van Yogya waren tegengekomen) hoorden we dat het de moeite waard is om af te dalen naar het meer, maar toen wij eraan begonnen en ik zag hoeveel ik daarvoor moest dalen (en daarna weer omhoogklimmen), zag ik daarvan af, en Paul met mij.
Paul had zijn hemd al in tweeen gescheurd en dat hadden we natgemaakt en voor ons gezicht gebonden, om ons enigszins te beschermen tegen de rook en de prikkelingen daarvan.
Ter hoogte van het meer zijn we nog even blijven staan om te wachten tot de rook weer wat optrok.
Wat we minder leuk vonden is het constante vragen om een souvenir te kopen, of we sigaretten hadden, of dat we een foto wilden maken (en daar dan voor betalen). Dat ging zowel bergopwaarts als bergafwaarts en we zijn enkele uren onderweg geweest, dus dan weet je het wel.
Toen we weer bij de wagen aankwamen zijn we eerst wat gaan drinken/eten. En toen weer in de auto, over dezelfde weg terug. Nu zat ik voorin in plaats van Paul.
Weer terug in het resort ben ik even op bed gaan liggen terwijl Paul is gaan zwemmen. Daarna zijn we een sandwich gaan eten in het restaurant. En hebben we onze spullen al een heel eind bij elkaar gelegd en zitten we nu weer in het restaurant. We hebben allebei een bord spagetti op en kroepoek Emping. Paul zit nu met zijn pilsje een sudokupuzzel in te vullen en ik ga zo weer ‘on line’.
Morgenvroeg vertrekken we na het ontbijt naar Malang, een reis van ongeveer vijf uur. De trein en de bus hebben ongeveer dezelfde reistijd. Daarom geven wij de voorkeur aan de bus.
Vanochtend om 02.50 uur werden we wakker gebeld door de receptie. We zijn ons gaan douchen en aankleden, en naar de receptie vertrokken. Daar hadden we om 03.30 uur afgesproken. De chauffeur was er ook, dus toen Paul zijn kopje koffie op had konden we gaan. Blijken we zonder gids te gaan! Daar was ik flink pissig over, maar Paul dacht het al zo begrepen te hebben.
Het eerste deel van de reis (ongeveer twee uur) ging over bekende wegen. Toen sloegen we opeens linksaf de weg naar de berg Ijen in. Het eerste stuk ging heel voorspoedig, maar de laatste 27 km was er nog maar weinig weg te bekennen. Door al dat schudden achterin de auto moest ik op een gegeven moment naar de wc en ik dacht ‘hier komt toch niemand’. Prompt werden we door twee scooterrijders ingehaald en even later door nog twee. Eindelijk kwamen we boven aan, het was toen 06.00 uur.
We hebben eerst ons ontbijt gedaan en toen zijn we aan de klim van 3 km begonnen. En het was me een klim. Om de haverklap moest ik uitrusten. Ik werd er gewoon beroerd van, zo zwaar was het, en mijn benen voelden als lood aan. Het was dat we er voor deze tocht al zo vroeg had uitgemoeten, het laatste stuk van de reis zo zwaar was, en het gebied zo mooit moest zijn... Daarom heb ik het volgehouden. Ondertussen passeerden we steeds mannen die met twee (meestal) lege manden naar boven gingen en met twee volle terugkwamen. Zij halen sulpher (= sulfaat?) uit de mijn naast het kratermeer, dat op 2148 meter boven zeeniveau ligt, en brengen dit naar beneden. Dit doen ze ongeveer zes uur per dag. Hun vracht bedraagt zo’n 60 tot 80 kilo.
Toen we bij het meer aankwamen zagen we dit eerst niet eens door alle rook. Even later waaide de rook opzij en zagen we een prachtig turkooizen meer liggen. Van een paar Belgische mensen (die we ook in het kraton van Yogya waren tegengekomen) hoorden we dat het de moeite waard is om af te dalen naar het meer, maar toen wij eraan begonnen en ik zag hoeveel ik daarvoor moest dalen (en daarna weer omhoogklimmen), zag ik daarvan af, en Paul met mij.
Paul had zijn hemd al in tweeen gescheurd en dat hadden we natgemaakt en voor ons gezicht gebonden, om ons enigszins te beschermen tegen de rook en de prikkelingen daarvan.
Ter hoogte van het meer zijn we nog even blijven staan om te wachten tot de rook weer wat optrok.
Wat we minder leuk vonden is het constante vragen om een souvenir te kopen, of we sigaretten hadden, of dat we een foto wilden maken (en daar dan voor betalen). Dat ging zowel bergopwaarts als bergafwaarts en we zijn enkele uren onderweg geweest, dus dan weet je het wel.
Toen we weer bij de wagen aankwamen zijn we eerst wat gaan drinken/eten. En toen weer in de auto, over dezelfde weg terug. Nu zat ik voorin in plaats van Paul.
Weer terug in het resort ben ik even op bed gaan liggen terwijl Paul is gaan zwemmen. Daarna zijn we een sandwich gaan eten in het restaurant. En hebben we onze spullen al een heel eind bij elkaar gelegd en zitten we nu weer in het restaurant. We hebben allebei een bord spagetti op en kroepoek Emping. Paul zit nu met zijn pilsje een sudokupuzzel in te vullen en ik ga zo weer ‘on line’.
Morgenvroeg vertrekken we na het ontbijt naar Malang, een reis van ongeveer vijf uur. De trein en de bus hebben ongeveer dezelfde reistijd. Daarom geven wij de voorkeur aan de bus.
-
20 Juni 2011 - 12:25
Joke:
Op 't gevaar af (heel) vervelend te worden nog 'n tip Ingrid (heb deze van 'n inlander' zelf gehoord!): als iemand iets wil verkopen of aanbieden dan zeg je (als 't effe kan vriendelijk): "terima kassi" en loop je door of draai je je om! Dit werkt echt 't beste en dan hoef je ook niet geirriteerd te raken! Je kunt de situatie ook van de kant van die mensen, vaak kinderen, bekijken: dit is meestal hun enige bron van inkomsten en zij willen ook graag leven en dat leven ziet er vaak niet zo rooskleurig uit als dat van ons (als we de natuur buiten beschouwing laten tenminste)! Succes en 't is zo zonde van je tijd, want die irritatie is zo een-twee-drie ook niet weg!
Nog 'n HEEL goed einde gewenst - van ons beiden - aan jullie avontuur (KEI-FIJN dat we dit mochten meebeleven door jullie enorme schrijflust!) en tot gauw! XXX -
20 Juni 2011 - 17:32
Marjan:
Druk programma hebben jullie! Drie kilometer klimmen, da's een heel eind. Die mannen met die manden zullen wel spieren gekweekt hebben. Goed dat je hebt volgehouden, Ingrid, de aanhouder wint. En niet meer zo in het zicht gaan "zitten"....had je toen al een stuk hemd voor je gezicht???
Mooie struikrover!
-
20 Juni 2011 - 21:02
Wilma Pichel:
Dit klinkt niet als je leukste dag.Heb je jezelf al te goed gedaan aan een bord heerlijke gado gado! Ik hoop dat je deze laatste dagen nog wel blijft genieten.
groetjes van wilma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
