Yogyakarta

Om 19.00 uur werden we inderdaad opgehaald, maar niet door Liat. Wel door zijn jongere broer King Hau, zijn vrouw Hin Lie/Hindrawati en zoon Freddy. We gingen eten bij een groot restaurant aan zee. Dit restaurant was boven de zee gebouwd en had allerlei bassins met vissen. Even later kwam ook dochter Stefanie (Fanie) en haar vriend Agus. Zij gaan volgende maand trouwen (10 juli).
Ivonne was er niet bij; zij woont namelijk in Australie.
het eten gingen Fanie en Agust weg en vertrokken wij naar de Chinese wijk voor de pasar malam (avondmarkt). Daar zijn we overheen gelopen en daarna zijn we naar tante Khien gegaan, omdat Liat kopyor had klaargemaakt voor ons (gehakte jonge kokos met ijs en siroop). Dit was een lekkere frisse drank. Daarna heeft King Hau ons teruggebracht naar het hotel.
Toen ik bij de receptie mijn netbook uit de kluis ging halen, vertelde de receptioniste me, dat we morgen op kosten van het hotel weggebracht zouden worden naar de bus. Super dus!

Maandag 13 juni 2011
zijn we per bus van Semarang naar Yogyakarta gegaan. Door een medewerker van het hotel zijn we weggebracht naar de bus. Om 08.30 uur zijn we uiteindelijk vertrokken en omstreeks 13.30 uur waren we bij het hotel. Onze buschauffeur heeft ons voor de deur afgezet. Onze kamer in het Amaris hotel ziet er netjes uit. Alleen ontbreekt een kast om onze spullen in te leggen. Wel kan ik op de kamer internetten en zit er ook een kluisje waar ik mijn laptop in kan leggen als we weggaan.
Daarna zijn we gaan wandelen richting het centrum en zijn we eerst wat geen eten: Paul nasi ramas en ik miehoen goreng met zeevruchten. Ik kreeg een erg vol bord, maar gelukkig heeft Paul me geholpen met opeten. Daarna zijn we verder gaan wandelen en hebben even later voor Paul een mooie blouse gekocht. Paul was aan de praat geraakt met de verkoper en deze bood aan om ons morgen als gids te begeleiden. Dan gaan we naar de Borobudur en misschien daarna wel naar de Prambanan-
tempel. De man heeft ons later begeleid naar de batikspecialist. We kregen daar onder het genot van een beter jasmijnthee, uitleg over de procedure van het batikken, door een man die hierin lesgeeft aan leerlingen van de kunstacademie. Hij doet dit al twintig jaar.
Alle batikdoeken die in de zaak hingen waren gemaakt door leraren en studenten.
De opbrengst ervan gaat voor 25% naar de kunstenaars en de rest is voor de gedupeerden uit de omgeving van vulkaan de Merapi. Er hingen prachtige doeken bij. Een ervan vond ik heel mooi en zou ik graag willen hebben, maar ik heb geen idee waar ik hem op zou kunnen hangen. De kosten van dat doek bleken 150.000 Rph te bedragen, ongeveer 12,5 euro.
Daarna liepen we weer verder. Al wandelend troffen we een man aan, die blijkbaar bij het toeristenbureau werkte. Hij wist ons veel te vertellen. Hij heeft voor ons een becak geregeld om naar het theater te gaan om kaartjes te kopen voor het Ramayana-dansoptreden die avond. Je kunt deze blijkbaar ook via het hotel bestellen, maar dan kunnen de kosten wel eens zo duur zijn.
We hebben kaartjes gekocht met voorafgaand een diner, en inclusief het vervoer van en naar het hotel.
Zojuist zijn we van het optreden teruggekomen. Het was hartstikke mooi en het dansen zag er ook prachtig uit. Het verhaal dat gespeeld werd betreft een liefdesverhaal. Van tevoren kregen we van een van de obers een A4'tje met uitleg over het verhaal. Dat was wel fijn, omdat je dan veel duidelijk is.
Het is nu 22.20 uur en we zijn allebei afgepeigerd dus: bedtijd. Morgenvroeg worden we om 07.00 uur opgehaald, dus dat is er weer vroeg uit gaan!

Dinsdag 14 juni 2011
Vanochtend zijn we om 06.00 uur gaan eten en toen was er al volop bedrijvigheid in het restaurant van het hotel. Om 07.00 uur werden we opgehaald. We dachten door Agus, een man die wij gisteren in een kledingwinkel hebben leren kennen, maar het was zijn vriend van de kunstgalerie. De chauffeur was weer een bekende van hem.
We vertrokken naar de Borobudur. Daar aangekomen (het was inmiddels 08.00 uur) spraken we af om elkaar om 10.00 uur weer te treffen. De Borobudur is een heel oude moslimtempel, en deze staat op de lijst van werelderfgoederen. De tempel werd schoongemaakt, omdat er een dikke laag as van 10 cm op was gekomen na de uitbarsting van de Merapi. We hebben nog enkele mannen hiermee bezig gezien. Het is mooi om een dergelijke bekende tempel eens te zien, maar deze sprak mij niet zozeer aan.
Er wel veel jonge studenten, bussenvol. Verschillende vroegen om een foto, maar hier hebben wij maar twee keer aan toegegeven; anders kun je bezig blijven. Ook werden we geïnterviewd door drie studenten. Zij hebben van school namelijk de opdracht gekregen om Engels te oefenen met eventuele buitenlanders.
Na de Borobudur zijn we doorgereden naar de Prambanan, een hindoetempel in Klaten.
Deze tempel is wat kleiner en heeft een aantal bijgebouwen waarin de beelden van de vijf goden staan die de Hindoes vereren. Het hoofdgebouw wordt gerestaureerd. Daarna hebben we nog met een treintje over het terrein rondgereden en tot slot zijn we in het restaurant een hapje gaan eten.
Daarna: op naar Kota Gede, het gebied van de verloren stad. Vroeger woonde hier de koninklijke familie. Dit gebied was mooi om te zien en ik heb dan ook nogal wat foto's gemaakt.
Toen zijn we afgezet bij de zilversmid van de koninklijke familie. Toen we binnenkwamen bleek er heel veel te zien te zijn. Een jonge vrouw kwam vragen of wij het proces van het zilversmeden wilde zien, en dat wilden wij wel. Er worden heel veel sieraden gemaakt op basis van filigraan. Dit is een heel gedetailleerde klus. Een medewerker maakt de golven van de zee, een ander de zeilen, weer een ander het bootje etc., en tot slot moet ook nog alles in elkaar worden gezet.
We hebben onze ogen uitgekeken.
Nadat we buiten een kop koffie hebben gedronken, zijn we naar een gasthuis gereden, dat dichter bij het centrum ligt. Wij hebben de kamer in het hotel nog maar een nacht, dus of we zouden hier moeten bijboeken of we moeten uitkijken naar iets anders. Nu hebben we dus een kamer gevonden die dichter bij het centrum zit en vooral bij het paleis van de sultan, waar we morgen naar toe willen, waar een zwembad bij is, en dat ook nog goedkoper is. Toen zijn we afgezet bij ons hotel. Ik heb nog even geprobeerd of ik kon slapen, omdat ik nogal moe was, maar toen dat niet lukte zijn Paul en ik naar de overkant van het hotel gegaan om foto's af te laten drukken om naar zuster Vincentia te sturen.
Paul is zijn reisverslag aan het schrijven en ik zet dit zo op internet. Daarna ga ik weer mijn foto's downloaden (die ik helaas niet op de weblog geplaatst krijg), en een kopie hiervan op usb-stick opslaan (voor de zekerheid). En dan weer op naar mainstreet om een hapje te gaan eten.
Voordat we een hapje gingen eten, zijn we even binnengelopen bij een travel-agency die zich bezighoudt met busvervoer op Java. Daar hebben we de prijs opgevraagd voor een rit van Yogya naar Malang. De prijs daarvan valt reuze mee (110.000 Rph = ongeveer tien euro), maar de reistijd is ongeveer acht uur. Wel zouden we met de nachtbus mee kunnen. Die vertrekt aan het begin van de avond, alleen kom je dan midden in de nacht aan.
Daarna zijn we op zoek gegaan naar een vliegmaatschappij en die bleek tegenover het restaurant te zitten waar wij wilden gaan eten. Komt dat nog eens goed uit. Het is mogelijk een vlucht naar Surabaya te boeken voor donderdag 16 juni aanstaande, aan het einde van de middag. De vlucht duurt een klein uur, maar dan zitten we meteen in oostelijk Java. Dan hebben we nog ongeveer een week de tijd om daar rond te trekken.